Felicja Elżbieta Konarska
Felicja Konarska (z d. Tais) urodziła się na Wołyniu w rodzinie osadnika wojskowego w wojskowej Osadzie Ostrowskiej pod Beresteczkiem. Posiada wykształcenie filologa rosyjskiego. Ojciec Felicji był legionistą Marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1940 roku została deportowana wraz z rodzicami i rodzeństwem na daleką północ Związku Radzieckiego. Po śmierci ojca w 1942 roku przebywała w rosyjskich i polskich domach dziecka, powracając do Polski w 1946 roku.
Swoje doświadczenia związane z deportacją, pobytem w Związku Radzieckim i powrotem do Ojczyzny opisała w książce wspomnieniowej zatytułowanej "Liście na wietrze", która trzykrotnie ukazała się w latach 1994, 1998 i 2005, a także została przetłumaczona na język angielski i opublikowana w 2004 roku. Ponadto, Felicja Konarska przedstawiła swoje przeżycia z powojennej Polski w książkach "Kolory w szarości" wydanej w 2003 roku oraz "Wołyń – moja tęsknota i inne miniaturki".
Recenzje "Liści na wietrze" obejmują pozytywne opinie. Jerzy Giedroyć w liście przysłanym do autorki stwierdził, że książka jest interesująca, co potwierdził sukces promocyjny. Z. S. Siemaszko w "Zeszytach Historycznych" uznał, że autorka posiada niezaprzeczalne zdolności narracyjne, pisząc żywo i interesująco, a jej wspomnienia stanowią poważny wkład w zrozumienie historii tych, którzy pozostali w Związku Radzieckim po 1942 roku.
Irena Grudzińska-Gross z "Przeglądu Polski" w Nowym Jorku podkreśliła, że Felicja Konarska opisuje swoje doświadczenia z energią i talentem pisarki, a książka "Liście na wietrze" wiernie oddaje wydarzenia historyczne, spełniając główny cel świadectwa prawdy. Ksawery Niedźwiecki z "Wiadomości Kulturalnych" docenił, że otrzymaliśmy książkę bliską sercu, ważną i potrzebną w czasach chaosu, cynizmu i barbarzyństwa, będącą zarazem pięknie napisaną i biegle zbeletryzowaną.
